Michael jest w moim życiu odkąd skończylam 7 lat :). Najpierw za sprawą kuzynki oglądałam moonwalker’a po kilka razy dziennie. I pokochałam Go całym sercem- tak gorąco i szczerze jak kocha dziecko. Za pierwsze ciężko zarobione pieniądze (zmywanie naczyń w domu, itp.
) kupiłam pierwszą w moim życiu kasetę- Bad. Potem były następne nagrania, plakaty na ścianach, marzenia, pragnienia, dyskusje w rodzinie- dzielnie walczyłam o dobre imię Michaela. I wspaniala informacja - koncert MJ w PL!!! Nie poszlam, bo opiekun nawalił, a ja mając 13 lat nie moglam iść sama. Do dzisiaj nie mogą sobie darować tego koncertu...Coś nieskładnie piszę. Wybaczcie, tyle emocji. Czy tylko ja nie mogę przestać płakać?
Spróbuję się streszczać. A więc (wiem, nie zaczyna sie zdania od "a więc") lata mijały, pojawialy się nowe fascynacje (przeszlam przez m. in. fascynację KF, obecnie cenię myslovitz), ale Michael zawsze jest w moim sercu, jest częścią mojego życia.
Jeszcze coś o mnie: lubię książki i sport, szczególnie sn, a także biathlon, siatkowka i inne. Poza tym jestem takim trochę dziwolągiem: uwielbiam zimę, śnieg i mróz, a nie znoszę upałów - no chyba, że ewentualnie gdzieś na plaży...
A teraz jest mi po prostu smutno...
mi osobiście sport i książki bardzo pomogły ukoić ból po stracie naszego 
.....pozdrawiam.
20.09.96-...
