Jestem Angela i szczerze mówiąc, to głupio mi się przyznać, że mam 13 lat. Przynajmniej przeglądając forum do tej pory nie natrafiłam na nikogo młodszego, lub mojego rówieśnika/rówieśniczkę...
To może ja opowiem Wam swoją historię z Michaelem...
Zacznijmy od tego, że w ogóle nie wiedziałam, iż ktoś taki jak Michael Jackson istnieje. Wiadomo, jako 9 letnie dziecko nie interesowałam się jeszcze gwiazdami, to kompletnie nie był mój świat. Pamiętam, że mama codziennie przynosiła do domu gazetę, więc i ja przy okazji ją przeglądałam. Pewnego dnia przeczytałam "Król Popu nie żyje". W pośpiechu zaczęłam czytać artykuł. Tak jak nigdy niczyja śmierć mnie nie wzruszyła, tak Michael był wyjątkiem. Nigdy nie słyszałam głosu, nigdy nie widziałam, nigdy nie poznałam, a już odczuwałam w sercu pustkę. Ogromną pustkę. Kiedy po ok. 2 miesiącach wszystko ucichło [ aż wstyd mi się przyznać ] zapomniałam o MJ'u. Wszystko jednak powróciło, kiedy siedziałam, obok mnie stało radio i usłyszałam cudowną piosenkę [Smooth Criminal]. Nie wiem skąd mi się to wzięło, nie wiem dlaczego, nie wiem jak, ale krzyknęłam, a w każdym razie głośno powiedziałam "Michael Jackson!". Przypadek, czy przeznaczenie? Często się nad tym zastanawiałam i nigdy nie mogłam znaleźć odpowiedzi na to nurtujące mnie pytanie. Tym razem już nie odpuściłam. Nie miałam jeszcze wtedy Internetu, ja nie chciałam, bo kiedy widziałam moich kolegów i koleżanki, którzy zamiast wyjść na spacer woleli grać w gry, to wolałam być [dla nich] "starodawnym dzieckiem". No cóż, wtedy jednak powiedziałam mamie, że chciałabym mieć Internet. Mama się zgodziła, w sumie nie wiem skąd wzięła się u niej tak szybka odpowiedź, bo zawsze było inaczej :P No i zaczęło się. Teledyski, piosenki, zdjęcia, pisanie z Fanami, plotki.. nie uwierzyłam pudelkowi w ani jedno słowo, [więc śmiało mogę powiedzieć, że nawet dziecko wie, że pudelek kłamie], ale przede wszystkim - otwarcie na świat, na ludzi i zmiana charakteru na lepsze. Bo właśnie taki jest Michael. Michael to nauczyciel, jakiego już nigdy się nie spotka <3
Ten 25 czerwca przeżyłam jakoś tak szczególnie. Rocznicę zawsze znoszę bardzo źle. Heh, do tej pory mam na prawym nadgarstku dwie wstążki - niebieską, tą, którą mają nosić fani, zapewne już o nich słyszeliście, więc nie będę tłumaczyła oraz czarną, na znak żałoby. Nie mam zamiaru ich zdejmować, przynajmniej na razie. W dzień spotkałam się z jedną 15-letnią fanką Michaela w Poznaniu. Zapaliłyśmy 2 znicze i zrobiłyśmy napis upamiętniający. Nad jeziorem Malta, może kiedyś uda Wam się to zobaczyć (: O godzinie 23:26 zapaliłam świeczkę. Trwała moja godzinna chwila sam na sam z Michaelem ;)
Mam do Was jeszcze jedną sprawę. Robię co mogę, żeby rozgłosić petycję przeciw obrażaniu i hańbieniu dobrego imienia Michaela na portalach plotkarskich! Obrażają kogoś, kto zmienił nasze życie o 360 stopni. Chcą nam zamknąć usta. Michael już nie może się bronić, więc teraz my przejmijmy pałeczkę i wstawmy się za Nim!
Link to petycji:
http://www.petycjeonline.com/michael_ja ... anipulacji
Zjednoczmy się. Dla Michaela!
PS. Po podpisaniu się pod petycją wejdź na pocztę i kliknij w link potwierdzający Twój podpis.
Z góry dzięki i przepraszam, jeśli moja wypowiedź znudziła kogoś z Was ^^
druga - do jakiegos organu panstwowego w USA, ktory bylby w stanie wprowadzic jakiekolwiek zmiany w prawodawstwie. Po czym skierowac ta sama prosbe do wszystkich innych panstw, ktore pozwalaja swym obywatelom uzywac internetu. Czyli ukrocic ich tak chwalona i wielbiona wolnosc slowa. Albo do zwiazku zawodowego, do pola dzialania ktorego zalicza sie problem opisywany w tekscie petycji... Zakladam, ze taki nie istnieje. Petycja bez docelowego adresata nie ma kompletnie zadnego sensu, a wszystkie trzy wyzej wymienione opcje to walka z wiatrakami.
Bardzo miło mi się czytało Twoje zawitanie u Nas, heh.
