Szajni rozwija się artystycznie/NOWE!!!

[Shiny]

Boję się.
Cholernie się boję.

Dobra, zrobię to. Na początek... ekhem. Piszę wiersze. Tak, jakieś dwa lata. Muszę Was upomnieć: jestem inna. Moje wiersze są dziwne, jest kilka takich "pływających", tzn. "och, ach", jest też kilka takich, które powstały pod wpływem zlepienia kilku niezrozumiałych słów wijących się w moim łbie. He, brzmi jak regułka z książki od chemii ;d
Nigdy nie umieszczałam swoich dzieł, bo... po prostu się boję. Nie krytyki, bo ją akurat dość lubię. Boję się ludzi - złodziei. Miałam kiedyś przykrą sytuację związaną z prawami autorskimi i teraz jest to pewien rodzaj fobii.
Dobra, zobaczymy, jak będzie.

Zaczniemy od wiersza, nad którym zupełnie nie miałam kontroli, więc jest dość...

Nikt Mu nie dorównywał
Nic Mu pomóc nie mogło...
Odszedł Ten
Który z ziarnka piasku
Potrafił stworzyć piramidę
I to nawet większą
Od piramidy Cheopsa
No bo... był w końcu Mistrzem
A Mistrz potrafi zawsze więcej
Niż się od Niego oczekuje
~~~
A oto kolejna durnota, kiedy łzy lały mi się po policzku i nie skupiałam się nad tym, co piszę.

Czemu odwrócili się od Niego?
Czemu zupełnie Go zignorowali?
Zniszczyli Mu życie
Zrujnowali ogromną wieżę
Pełną radości, beztroski

A teraz niech zobaczą
Co zrobili.
Co zrobili!
Zabili!

Ja wiem
Że On jest gdzieś daleko
Wśród kwiatów
Brak Go
Ale...
On jest szczęśliwy
Czuję Jego radość

Tak jak serce mocno bije
On nie przestawał dawać
Choćby wszystko miało się zawalić
On wciąż pomagał

Dziwne odczucie błądzi
W mojej głowie
Duszy i sercu
Pustka...

Drżący podbródek
Wilgotne oczy
Gorące wargi
Ból

Bo lepiej nie da się tego określić
Po prostu rozrywa mnie
Na drobne części

Nie mogę się pogodzić
Nie mogę wciąż uwierzyć
Brak mi Go
Brak mi Go najbardziej!

Niech powróci
Niech nie umiera
On musi żyć wiecznie!

~~~
Tutaj pozwoliłam sobie użyć duuuużo powtórzeń. Efekt ZAMIERZONY.

Był czarny
Stawał się biały
I... co z tego?

Czemu Go opluwacie?
Czemu Go oczerniacie?

Gdy stał się jasny
Wciąż Mu dokuczali
Ale... dlaczego?

Czemu Go opluwacie?
Czemu Go oczernianie?


Mistrzem przecież był
Najlepszy ze wszystkich
A więc... może zazdrość?

Czemu Go opluwacie?
Czemu Go oczerniacie?

Spójrz na Jego wyraz twarzy
On wciąż płacze
A... kto jest temu winien?

Czemu Go opluwacie?
No dlaczego?!
Czy tak trudno zauważyć
Jego ból?!
Wiedzieliśmy
Że Go ranimy
Ból okropny
Nic z tym nie zrobiliśmy
...
aż w końcu nam uciekł...
uciekł z tej okropnej ziemi
...

Czemu Go opluwacie?
Czemu Go oczerniacie?
~~~
Teraz ostatni wierszyk, który teraz zamieszczę (mam ich bardzo dużo, będę dawać po części)

Błądzimy bez celu
Po marmurowym piachu
Szczątki pamięci
Zachowane w sercu

Błądzimy bez celu
Ocierając ciężkie łzy
Czarnych prochów
Już się nie pozbędziemy

Gdy tak idziemy ulicą
Szarą, pustą, krzywą
Co chwila zatrzymujemy oddech
Patrzymy w górę, do Niego

Krople deszczu jak kryształy
Spadają z nieba
Prezent najpiękniejszy
Że o nas pamięta

Jakiż ból jest gdzieś głęboko
Coraz szybciej wychodzi na wierzch
Cierpienie żal strach
Nigdy nie przestaną męczyć

Płakać już nie powinnam
Bo co mi to da?
Uśmiech niech wygnie się
Na mojej twarzy!

Zadowolony Król siedzi na tronie
Odpoczywa sobie czuje się wspaniale
Chce łapać nasze szczęście
A nie kaleczyć się bólem

Nie bądź smutny
Popatrz w górę
I pomyśl
Jak Jemu jest dobrze...


_______
Na ironię musicie poczekać. Będę się rozkręcać. Zaczynam od wierszy smutnych i przygnębiających ;d
Proszę, oceniajcie, to dla mnie bardzo ważne ;]

[Julyja_*MJ*]

Twoje wiersze są przepiękne...Gdy je czytałam, wzruszyłam sie...

[gusiaj]

Te wiersze są naprawdę fajne więc dobrze zrobiłaś, że zaryzykowałaś. Ten drugi mnie wzruszył. Dzięki za to... I czekam na więcej

[Shiny]

Dziękuję Wam bardzo ;]

Nie jestem jeszcze gotowa psychicznie do przedstawienia Wam mojego wiersza, nad którym trochę pracowałam, kiedy uzbiera się większa widownia, uczynię to. Na razie musicie zadowolić się tym gniotem:

Natchnęła mnie piosenka "Workin' day and night", pisałam ten wiersz słuchając właśnie jej.

Zamęczyliście mnie pracą
Jak wielkiego słonia
Katowaliście – bolało
Ale wam ciągle było za mało
Wciąż wam czegoś brakowało
A tak się starałem...
Zgnietliście mnie bólem
Zmiażdżyliście marzenia

Zamęczyliście mnie pracą...
Jak dzikie zwierzę
Uwięzione w klatce
Zmuszaliście – cierpiałem
Ale wam ciągle było za mało
Wciąż wam czegoś brakowało
Włożyłem tyle wysiłku...
Zrzuciliście na mnie ciężar
Spłaszczyliście nadzieje

Teraz zobaczcie, co z tego macie
Ha, teraz już nic nie naprawicie
Ja biegam po białych szosach
Tam, na górze,
Wy gnijecie na czarnej
Zapchanej nienawiścią ziemi

[EternallyLive]

Przypominam, że sama prosiłaś o oceny...Pierwszy strasznie dziecinny, chociaż dobry temat, drugi bardzo ładny, z głębią, przekazem...Trzeci ma świetny i słuszny temat, ale zbyt banalnie wyrażony, możnabyło go jeszcze doszlifować. Czwarty ładny, ostatni dobrze zbudowany.

[Shiny]

Dziękuję Ci bardzo za szczerą ocenę, bo o takie mi chodzi ;]
Wiem, po części zgadzam się, że pierwszy jest dziecinny :)
W momencie, gdy człowiek nie myśli, tylko czuje, powstają właśnie takie rzeczy ;p

[EternallyLive]

Tak, jak ja to nazywam:poetycki zryw, kiedy nie pisze człowiek, a uczucia. Każdy jest inny, jeden tworzy wtedy niezrozumiale, inny przerażająco, jeszcze inny psychicznie, albo dojrzale. I najdziwniejsze jest, jak człowiek potem sam siebie nie poznaje:P

[Dama Kameliowa]

Shiny, świetne wiersze. Zawsze byłaś w tym dobra, Twoje opowiadania miło mi się czytało :)
A teraz jeszcze wiersze o Michael'u...Bardzo przyjemnie je widzieć w Twoim wykonaniu.

[Shiny]

Ha, pamiętasz jeszcze moje opowiadania?! Co to były za czasy... ;d

Dobra, daję wiersz nie o Michaelu. Coś innego. Osobistego.


Krople deszczu
Nieśmiało dudnią o szybę kamienicy

Kruszące się ściany
Już płaczą z bólu

Dym z papierosa unosi się
Nie opada

Zastygłe w powietrzu
krople potu...

W skupieniu
W towarzystwie ścian i nicości
Siedzi ojciec
Płacze

Myśli, niszczy wspomnienia
Bierze w zimne ręce
Kieliszek

Rzuca nim

Głośny brzdęk
Uderza w jego uszy

Bierze tytoń
Łamie na pół
Paprochy lecą na boki

Te gesty zatrzymują deszcz
Te gesty wycierają łzy ze ścian
Te gesty
Zakrzywioną w dół linię ust
Ciągną do góry
Szkoda, że wiersz
Jest tylko wierszem....
Że od rzeczywistości
Tak daleko...
~~~
Może jeszcze coś?

To będzie... dziwny wiersz. Ma strasznie długie wersy. Napisałam go bardzo, bardzo dawno, jakoś rok temu? Miałam wtedy okropnego doła i zakochana byłam w wierszach "och, ach". Przeszło mi

Spływa po mnie i po ścianach mocna woń kadzideł.
Zapach trwogi, bólu i cierpienia niosą.
Nie jestem w stanie usunąć ich – stały się moim powietrzem.
Jedyne, co mogę zrobić, to klęknąć przy łóżku, przy zgaszonym świetle,
Wziąć do zimnej, sztywnej ręki różaniec... ścisnąć jego paciorki,
upajając się wonią róży, która tylko przez chwilę trwa.
Drętwa ręka błądzi po srebrnych koralikach, usta wołają o pomoc.
Drżące wargi, które wykrzyczały tyle zbędnych słów.
Wołania me walą o ściany, osiadają na firankach, szybach...
I zatrzymują się. Nie przejdą dalej...
Połykam odruchowo gorzkie, gorące łzy, lejące się ze szklanego oka.
Nos wciąga woń, która obumiera. Ściskam różaniec mocniej, palce bolą...
Chcę pomocy! Chcę się uwolnić z tych koszmarów,
które wiją się w moim umyśle! Ja siebie tracę!
Uciekam wciąż, ale nie mam gdzie się schować...
Nic już w życiu nie jest ważne, bo serce krwawi,
a ściskanie różańca nie pomaga...
Rozrywam ze złości łańcuch, na którym bezwładnie kręcą się koraliki
Krzyczę, a zamiast łez, leje się krew...


Zakończenie zupełnie schrzaniłam. Cóż, trudno.
Czekam na Wasze zdanie, tylko proszę, bądźcie szczerzy ;]

[EternallyLive]

Przeszło mi

Szkoda.

Pierwszy dobry, interesujący, ciekawy...Nie w moim stylu, ale podoba mi się. No, może z wyjątkiem końcówki, trochę nieskładna.

W drugim nieco za dużo powtórzeń, mnie to kłuje w oczy, nie bardzo go rozumiem. Ale, uważam, że to właśnie końcówka jest najlepsza. Może nie w dobranym słownictwie, ale byłoby z niej naprawdę coś, gdyby wyprowadzić z tego zdanka nowy wiersz.

[gusiaj]

Muszę przyznać, że zaciekawił mnie najbardziej Twój piąty wiersz.

"Teraz zobaczcie, co z tego macie
Ha, teraz już nic nie naprawicie
Ja biegam po białych szosach
Tam, na górze,
Wy gnijecie na czarnej
Zapchanej nienawiścią ziemi"

Ukazałaś tu zupełnie innego Michaela, walczącego o swe prawa, w jakimś sensie pragnącego zemsty.
Naprawdę mi się podoba. Mówisz drugą stroną jego osobowości.
Następny też jest fajny. Dynamiczny. Każdy, kto trochę przeżył znajdzie w nim swoje odbicie.
W ostatnim wierszu w pewnym momencie odnalazłam jakąś część mnie. Powtórzenia owszem są, ale mi tu pasują. Zdziwiłam się swoimi odczuciami, bo ja też nie przepadam za dziełami, jak to sama określiłaś "och, ach", a w tym mi to nie przeszkadzało.
Wstawiaj kolejne

[Shiny]

Przepraszam, że przez długi czas nic tutaj nie umieszczałam - miałam karę na swojego laptopa, a tam miałam moje dzieła, za to przez cały czas korzystałam z laptopa siostry, nie wiem, czemu się jeszcze rodzinka nie obudziła :D
Aha, jeszcze jedno. Proszę o szczere, dość długie oceny. Będę wniebowzięta ;]
Natchnienie: "Ghost" z płyty BOTDF
Miał być dłuższy, ale ostatecznie zdecydowałam się na coś takiego. Może kiedyś coś do niego dopiszę.

Boję się trochę
Czy będziesz ze mną?
Zimno mi
Dziwnie mi...
Czuję, jakby ktoś
Wdzierał się do mojego
suchego wnętrza
potrzebuję cię

bez ciebie...
wolę nie myśleć

jestem przerażona
czy potrzymasz mnie za rękę?
Źle mi
Słabo mi...
Czuję, jakby ktoś
Ciągle mnie śledził
Bez przerwy
Jesteś dla mnie powietrzem

Bez ciebie...
Wolę nie myśleć

~~~

Przepraszam za ten wiersz, nie mogłam się powstrzymać. Słuchając "Is it scary", nie wsłuchując się w tekst, melodia skojarzyła mi się z czymś takim, że... Michael tak jakby rzuca wyzwanie.

Kurna, czego ode mnie chcesz,
Do cholery!
Odchrzań się ode mnie!
po co marnować piękną
Piosenkę na tekst
O idiotach,
Chorych na głowę
Ludziach XXI wieku?!
Po co zatruwać
Silną melodię
Beznadziejnym tekstem
O ludziach zazdrości?
Zostaw mnie, dobra?!
I tak spieprzyłeś mi życie
Dość namieszałeś
Zaraz krzykniesz
„pedofil się odezwał!”
napluję ci w twarz
bo chce mi się śmiać
z twojej głupoty
cholerny hipokryto!

___
Następnym razem dodam ten utwór:

Nie jestem jeszcze gotowa psychicznie do przedstawienia Wam mojego wiersza, nad którym trochę pracowałam, kiedy uzbiera się większa widownia, uczynię to.

[Dama Kameliowa]

Drugi wiersz fatalny.
Stylistycznie dobry, ale tak naprawdę czytając go miałam mieszane uczucia. Kompletnie mi się nie podoba.
Delikatne i czułe wiersze są w Twoim wykonaniu bardzo dobre, agresywną oraz zabawną twórczość zostaw chociażby Lice, Insomniaof, Kapitanowi Eo.

[Shiny]

Drugi wiersz fatalny.

Moim zdaniem nie istenie coś takiego jak "fatalny wiersz" :)

agresywną oraz zabawną twórczość zostaw chociażby Lice, Insomniaof, Kapitanowi Eo.

Wybacz, nie zrobię tego ;] Co z tego, że ten wiersz Ci się nie podoba. Będę pisać takie wiersze, bo lubię. Niektórym się podoba, niektórym nie.


Dzięki za szczerą opinię, a co z pierwszym wierszem?

[Iskierka]

Czytałam wszystkie i hmm. naturalnie jedne lepsze drugie gorsze :) ogólnie fajne. Tylko, ten ostatni jest bardzo słaby - nie przemawia do mnie, jest dziwny, wygląda jak wpis z pamiętnika w stanie emocjonalnego wzburzenia i wcale mi się nie podoba, ale tu już kwestia gustu. Jeśli ci się podoba to w porządku, ale potrafisz lepiej pisać ;)