Bo sztuka jest, gdy pisze nie ręka, a serce...

[EternallyLive]

Tak sobie pomyślałam, że może zamieszczę kilka swoich wierszy, a co tam. Wprawdzie te nie są moimi najlepszymi, ale oceńcie sami.

Gdy przeminie czas...

Patrzysz na mnie przez łzy
Martwe spojrzenie
W mym sercu wygasł tętniący życiem uśmiech
Ty w swoim zatrzymałeś czas
Naucz mnie tego, proszę
Rozpacz mą duszę więzi
Bo przeminęło życie
W krysztale wyryta kropelka prawdy
Słowa Twe spływają na oczy moje
Bez celu utkwiona całuję rany
Skropione natchnieniem Twym
Dziękuję, że byłeś
Nie słyszę już Twego głosu
Na spektakł przybyła nowa widownia
Wejdziemy pod koniec, gdy zgasną flashe
Pójdziemy do domu
Nauczysz nas chodzić pod wiatr
I na księżycu tańczyć
Nie będzie już czasu
Będziemy z Tobą
Nibylandii zakątek zwiedzimy każdy
Ty oprowadzisz nas po zapomnianym świecie
Odziejesz w srebro gwiazd
I tchnieniem Twym utkasz skrzydła na nowo
Z Tobą już nie zabłądzimy
Wiara oświetli drogę
I będziesz żyć wiecznie, razem stawimy każdy krok
Pod wodza Władcy
Już nie rozłączy nas czas...

[insomniaof]

W mym sercu wygasł tętniący życiem uśmiech
Ty w swoim zatrzymałeś czas
Naucz mnie tego, proszę

W krysztale wyryta kropelka prawdy
Słowa Twe spływają na oczy moje

Na spektakl przybyła nowa widownia
Wejdziemy pod koniec, gdy zgasną flashe

Nauczysz nas chodzić pod wiatr
I na księżycu tańczyć
Nie będzie już czasu

Ty oprowadzisz nas po zapomnianym świecie
Odziejesz w srebro gwiazd
I tchnieniem Twym utkasz skrzydła na nowo
Z Tobą już nie zabłądzimy
Wiara oświetli drogę

*-* już mówiłam gdzieś, że jesteś genialna, kurcze wycisnęłaś mi łzy z oczu. naprawdę przepiękne...

[EternallyLive]

Dzięki, miło mi to słyszeć od tak świetnej poetki.

A, oto wiersz, który zamieszczałam już na MJPF, dla tych, którzy nie widzieli

***

Szronem lico spowite
zastygło serce
w chwały okrzyku, ku Niebiosom wznosiła się dusza
w rozpaczy zawróciła
Ciało moje w cierpieniu przetapiane
Ból posłyszałam
Czyjś oddech na ramieniu moim
i pustka dookoła
W czerni świat spowity i uśmiech, i radość, i wesele
Bezsilnie, dech tracąc, przez ból przeniknąć się staram
Śmiech Twój echem w sercu, zza granic światów, nienamacalny
Utkwiony Twój wzrok, ostatnie spojrzenie, Twe słowa
Spójrz na mnie. Czy mnie słyszysz?
Powietrze jeszcze pachnie Twą myślą, zamiarem i czynem
Wczoraj do oblicza słowa swe kierowałam, dzisiaj do zdjęcia przemawiam
Bo życie przeminęło i nie ma już Ciebie, już nie istniejesz
Nazwisko i imię, teraz brak człowieka
Sekunda jedna świat zatrzymała
i odebrała mi duszę
Kiedyś radość-teraz uśmiech zwykły
Kiedyś łzy smutku-dziś cierpienie serca
Me ciało niczym sztylet przeszywa
Wczoraj miłością umysły ludzkie wypełniałeś
Dziś zwykłym wspomnieniem
Gdzież sens życia 1/3 świata?!
Gdzież ideał, wzorzec doskonały?!
Smutek.
Dlaczego co było w proch się obraca jakoby nie powstało nigdy?
A, jednak świat zmieniło
Czy jest sens dażenia? Każdy koniec takim samym
W otchłań słowa me wysyłane
Ta jedna sekunda istnienie odmieniła
Bez serca żyć muszę
Zabrałeś uczucia
Dziś srebrem spowite łzy kryształowe
Twój księżycowy taniec
W gwiazdy spoglądam i widzę swą duszę
Z Tobą tańczącą pośród niebiańskiego pyłu
Twój uśmiech w oknie domu Pana
I ślady wciąż nie zatarte
Wskazują mi drogę
Lecz iść nie mogę
Gdy ruszę zanikną
Do ucha we śnie mi szepczesz
,,Życie jest blisko"
Na mogile Twej zostawiłam serce
Wiem, kiedyś rękę mi podasz
W poświacie do Królestwa po schodach złotych wstąpię
W uścisku wieczności trwać odtąd będziemy
Gdy łzy nasze jednością się staną...


I nowy:

Ostatnia podróż


Zza chmur popiołów wygląda wieczności obraz
Jeszcze w czerwieni spowite istnienie
I nocy zapach w krysztale serca
Przez czerń rozkwitłą nieśmiertelności
Ku gwiazdom wznoszącą się duszę oglądam
Szum wiatru w pustyni
Jej oddech chwalebny
Ostatni za dnia gwiazdy tchnienia
I uśmiech na dłoni niczym skra wiary
W poświacie spowita lodowej łzy szczęścia
I ziemie przeszywa ostatnie słowo prawdy
Spogląda dusza w me oczy rozpaczy
Dziecięcy płacz słyszę
Nie martwcie się, wrócę-woła
Bo życie podróżą
Kres o zachodzie nowej wyprawy znakiem
Lecz słońce nie zaszło
To Księżyc zgubione serce swoje wzywa
Do Domu Pana, po drodze naiwnej
Twe kroki srebrne, z nich życie gwiazd milionów
To tylko przystanek
Dotrzemy razem
W zaświaty odchodzi nieśmiertelności tchnienie
By odprowadzić życie na brzeg ostatni
Królestwo zwane Domem
Chce latać świat nauczyć anielskie istnienie
Zatrzymaj się
Do wrót Nibylandii nie dotarli pierwsi
Nie ukończona podróż
Oznacza głos życie
Nie skokiem samotnym
Lecz chwałą kres wędrówki
Kto podróż ukończy od gwiazd honorem ukoronowany
Bo podróżować to żyć
Nie mapę rozpaczy tworzyć
Nie statkiem przez łez morze ją kończyć
Lecz pieszo, księżycowym krokiem
By serca połączyć w wieczności uścisku...

[Dama Kameliowa]

Wiersze świetne, naprawdę, masz wielki talent. Sama nigdy bym czegoś takiego nie napisała, nie znalazłam nawet pół błędu.
Gratuluję.
Jednak mam jedno zastrzeżenie. Dwa z nich już gdzieś widziałam...

MJPF

...I to na pewno nie tam.

Oczywiście o nic Cię nie podejrzewam, tylko mnie zastanawia, czy gdzie indziej ich nie umieszczałaś.

[EternallyLive]

Tam, tam, ale tutaj gdzieś też, więc napewno z tego forum je znasz.
P.S:Dzięki.

[insomniaof]

Dzięki, miło mi to słyszeć od tak świetnej poetki.

kurcze no miło mi, ale mnie przeceniasz
kolejne wiersze i... kompletne zawieszenie. masz talent kobieto, a ja ci go tak strasznie zazdroszczę. naprawdę coś niesamowitego.

[EternallyLive]

Dzięki. Nie sądziłam, że moje wiersze spotkają się z takim zachwytem, naprawdę bardzo mi miło. Zwłaszcza, że odsłaniam w nich całą siebie i wkładam w nie swoją duszę.

[EternallyLive]

Wczoraj szalenie natchnęło mnie Threatened i księżyc(nie wiem, zawsze tak jakoś na mnie działa, tak jakby wlewa słowa w mój umysł), w efekcie czego powstały 2 wiersze, które mnie osobiście nie podobaja się, aczkolwiek nie o piękno w nich chodzi, a o przesłanie do czyniących zło i cierpienie.

Wrota przeznaczenia

Zza mroku wyłania się czerń rozpaczliwa
W ukryciu lęku każdym głosy upiorne wędrują
Pełnia
Do gardła podchodzi serce
Cierpienia krzyk rozdrażnia wargi
Oddech mrożący na ramieinu twoim
Już nie uciekniesz
Ból czai się wszędzie
Ktoś puka do drzwi
Przeszłości mara niewinności bólu
Tortury leku na ciałach ofiarnych
Z ukrycia wyrusza krwi rządza
Każde twe słowo instynkt jej pociąga
Wiatr daje znak okrucieństwu
Z życia Twego pył mroczny uczynia
Czy słyszysz kroki?
To przeznaczenie twoje po zapłatę zdąża
Już nie pomoże honor
Czerń niewidzialna oblecze twój oddech
Zastudzi w goryczy
Czy czujesz rozrywanie serca?
To nóż czynów haniebnych spojrzeniem przeszywa umysł
To kres twój, dopadnie cię wszedzie
I na nic już skrucha w obliczu rządania...

Zaślubiny nicości

W milczenia mroku prawdy wyglądam
Istnienia otchłań wypełnia czerń
I nie żyje nic
Wyobrażeniem swiat
W przepaści zaświatów krzyk ofiarny woła
O pomstę nad wychwalającymi wiedzę
Nikt nie wie nic
To tylko złudzenie
Czy istniejesz? Masz pewność?
Może majętność twa cała władcy spojrzeniem?
Falami czasu spowite doznania
Szum oddechu twego życiem czyimś całym
Gdzież jest twójświat?
Czy kiedykolwiek byłeś kim innym?
Skąd wiesz o powstaniu moim?
Może snem twym jedynie jestem
Szeptem niewidzialnym z zaświatów słanym
Czy kiedykowliek bicie gwiazdy serca posłyszałeś?
Spójrz w oczy nieśmiertelności
Czy głosy przodków słyszysz w rozmowach księżyca z wzechświatem?
Wysłuchaj słow prawdy zamięlone w popiół
Czy jest sens dążenia, gdy celu podróży nie znasz?
Czy wiesz kim naprawde jesteś?
Czy w lustrze nie widzisz swej duszy?
Przez ciszę przemawia pragnienie
Przeszywa umysł
Odchodzi, jakoby nie powstało nigdy
W syreni głos przeistoczone marzenia
Mogliły nieopieczetowanej
Choć raz wsłuchaj sięw szept sumienia
Zatrzymaj czas
Zapisem historii jesteś

[masquerade_]

Jesteś niesamowita. Mówię poważnie. Popłakałam się.
I Ty naprawdę masz 14ście lat? Jesteś genialna, ja w życiu bym czegoś takiego z siebie nie wydusiła, chociaż wiersze też okazyjnie piszę.
Powodzenia w dalszej twórczości.

[EternallyLive]

Dzięki wielkie:* Nawet nie wiecie, jaką wielka radość sprawiają mi Wasze opinie. Masquerade_tak, mam 14lat. Dzięki za życzenia.

[Ojka]

Jeeeeeeeej..... jeeeeeeej.... JEEEEEEEEEJ!!!!!!!!
OooOo..!!!!!!
Tyle powiem. Oooo!!

Wiesz co...? Do mnie poezja jakoś nigdy nie przemawiała. Wiersze
omawiane na polskim były zawsze jakieś mdłe...
A to, co czytam teraz jest.... niesamowite. Teraz chyba inaczej
spojrzę na poezję. Dzięki, jesteś naprawdę.... wielka.

[EternallyLive]

Dzięki, bardzo się cieszę, że moje wiersze przypadły Ci do gustu.
Do mnie wiersze czytane w szkole również nie przemawiają, są jakieś takie...dziwne Zupełnie nie w moim stylu. Tak właściwie, to poza moimi, niewiele wierszy rozumiem, w swoich dokładnie wiem, co czuję, o co mi chodzi, co chcę przekazać. Uwielbiam doskonalić przelewanie uczuć na papier, w poezji odsłaniam całą swą duszę(dlatego też, zawsze śmiertelnie się stresuję, gdy na żywo pokazuję komuś swoją twórczość, czuję się wtedy taka ,,naga", bez tajemnic).
Obecnie pracuję nad wierszami na konkurs, więc nie mogę ich publikować, ale przed Bożym Narodzeniem postaram się jakieś wstawić.

[EternallyLive]

Od miesiąca zbieram się, żeby coś tu napisać...Ale weny nie mam zbytnio. Ostatnio bardziej w kierunku muzyki poszłam. Ale napiszę jeden niewypałek, trudno, coś mi każe to zrobić.

***

Głos Twój pośród tańca kryształków bieli
Łzy koronne Aniołów z Niebios zsyłane
Niewidzialnym życie prawdziwe
Bez cienia blasku szum prawdy srebrzystej
Z gwiazdami rozmawiasz, ja słucham w ukryciu
Wśród chłodu dążenia nadziei kropla wspomnieniem przyodziana
Tak istnienie przemineło, pozostało życie
Wśród lodu pocałunków w radości tańczysz wiary
Ty wiesz, kiedy kres, ku rzeczywistosci powrót
Rozpaczy melodia falami czasu zdąża
Wejrzeniem swym drogę ku światu przeszywa ból
Dlaczego?!
Bezkresny krzyk pośród zwątpienia pustyni woła
Dlaczego jest życie?!
Martwota
Każdy niepewności krok prawdziwym złudzeniem
Nie jeden jest świat-ile gwiazdy łez za krew niewinnych samonie zamarzłą
Lub nie ma go wcale...
Odpowiesz?
Może snem mym jedynie jesteś
Istnienie całe wyobrażeniem sztucznym?
Każdy koniec takim samym...
Śmierć przeszywa czasu mieczem rozpacz bezradnych dusz
Wszystko marą, nawet prawda...

[P.Y.T.95]

Jak ty pięknie piszesz. Jak tak czytam Twoje wiersze to same łzy spływają. Szkoda, że ja nie mam takiego talentu.

[insomniaof]

Kolejny wiersz i kolejny raz mnie zadziwiłaś. Chylę czoło. Przepięknie zestawiasz sytuację, czasem nawet mnie szokujesz doborem metafor czy przeciwieństw. Coś cudownego - zapisuje sobie skrzętnie wszystkie utwory i czytam w chwilach wolnych od nauki. Dla mnie to przyjemność widzieć, że sztuka słowa nie zginęła wśród moich rówieśników. Życzę weny i wygrania konkursu oczywiście