MJPT

To ja się będę strzeszczać.
Twórczość zamieszczona tutaj jest skutkiem ubocznym weny spowodowanej lenistwem, i być może wysokiej gorączki.
Nie wiem, czy się spodoba, ale liczę na ocenę =P
Well >_<


Pierwszy wiersz (wiersz? Hm... W każdym momenć razie, coś w tym rodzaju). Bez tytułu, jakoś nie umiałam mu go nadać.

Popatrz na Jego nogi
Wsłuchaj się w Jego muzykę.
Już czujesz ten rytm.
Nie myśl, że nie widzę. Inaczej się nie da.
Niesamowite, wiem o tym.
Widzisz ten Moonwalk?
Nie możesz uwierzyć, co? Widać to w twoich oczach.
A teraz pomyśl.
Dziwak, pedofil. Czy nie tak Go nazywałeś?
Spójrz jeszcze raz.
Czy widzisz ten ból, który Mu sprawiłeś?
Czy czujesz tą miłość, która płynie z Jego ust?
Nawet nie zdajesz sobie sprawy
Ile razy płakał, kładąc się do łóżka...

Drugie "cuś". tym razem posiada tytuł.

Aplauz

Wielka scena.
Gonitwa płomieni.
Efekty specjalne.
Ale przede wszystkim Twój taniec i śpiew.
Ty. Ty jedyny.
Tak samo doskonały, jak wiele lat temu.
Tak samo niepowtarzalny, jak za czasów młodości.
Kończysz. Oddychasz ciężko.
Stoisz na scenie. Pamiętasz szalone wrzaski fanów, te tłumy na widowni?
Teraz przed Tobą stoi grupka tancerzy.
Klaszczą. Światła gasną, a Ty się uśmiechasz.
Nie zdając sobie sprawy
Że ten cichy aplauz jest ostatnim w Twoim życiu...


Nie no, może trochę dziwna ta moja twórczość. Ale piszę to, co mam w głowie.
Mam nadzieję, że nie straciliście cennego czasu, czytając to xP
Pozdrawiam.

Damo Kameliowa zadziwiasz mnie :) Jestem pod wielkim wrażeniem, masz talent.

Jestem pod wielkim wrażeniem !
Wiersze są naprawdę piękne ,
chylę czoło !

Cudowne. Takie głębokie i widać, że włożyłaś w nie dużo serca. Aż łzy napłynęły mi do oczu przy ostatnim zdaniu drugiego wiersza.

Podoba mi się twój styl pisania, nie chodzi tylko o same wiersze, ale ogólnie, nawet w postach widać, że kurczę jakiś taki talent literacki masz.
Na prawdę, bardzo mi się podoba. Szczególnie drugi wiersz.

Eva pisze: Jestem pod wielkim wrażeniem, masz talent.

I jeszcze trzeba dodać - jestem na TAK, przechodzisz do następnego etapu

taaak, styl pisania! ;d
zadzwiająco! bardzo mi się podoba :)

Ładnie. Przyznam się, że mnie ścisnęło w gardle..

Podoba się...bardzo się podoba :)

jest dobrze. lepiej sama bym nie napisała ale Ty na pewno tak więc czekam na dalszą poezje :)

Nawet nie wiecie, jak przyjemnie jest czytać mi takie pozytywne komentarze.
Dziękuję Wam!
Napisałam jeszcze jedno "coś". Nie wiem, czy się spodoba, no ale ;)

Magia wspomnień

Pamiętam radość
Po wyciągnięciu płyty z ozdobnego pudełeczka
Pamiętam przyśpieszone bicie serca
Z jakim odsłuchiwałam kolejne utwory
Pamiętam zachwyt
Kiedy słuchałam opowieści o Tobie
Pamiętam skupienie
W jakim uczyłam się Twoich ruchów
Te wspomnienia za każdym razem
Przynosiły uśmiech na mojej, bądź co bądź, dziecięcej twarzy
Teraz nadal tak działają...
Jednak czasami razem z uśmiechem przychodzą łzy...
I myśli
Czy nie lepiej byłoby, gdybym nigdy nie zaznała tych chwil?
Czy wtedy nie czułabym tego cierpienia?
Nie.
Bo ty żyjesz.
Żyjesz w sercach ludzi
NASZYCH sercach...
Widzisz?
A jednak nas zjednoczyłeś...
Jednak udało Ci się
Uleczyć świat...

Staram się pisać najlepiej jak potrafię. Wybaczcie mi błędy, miejcie na uwadze, że naprawdę się staram.
Chociaż jak narazie widzę same miłe komentarze, które są dla mnie bardzo motywujące i przyjemne :) Jednak za krytykę się nie obraż, możecie walić śmiało ^^

Walę śmiało, że świetnie piszesz. Wszystkie trzy wiersze mają w sobie to "coś", co sprawia, że chcę się je czytać i z wielką przyjemnością się to robi. Życzę Ci dalszej weny i obyś dalej tworzyła te teksty w ten, a nawet jeszcze lepszy sposób.

Zawsze jak czytam to ściska mi się żołądek Ale to nie Twoja wina..

Fajnie

Bardzo ładne i takie konkretne wiersze. Przypominają mi stylistykę Różewiczowską;))
Oby tak dalej!:D

Dama Kameliowa pisze: Magia wspomnień

Pamiętam radość
Po wyciągnięciu płyty z ozdobnego pudełeczka
Pamiętam zachwyt
Kiedy słuchałam opowieści o Tobie
Pamiętam skupienie
W jakim uczyłam się Twoich ruchów
Te wspomnienia za każdym razem
Przynosiły uśmiech na mojej twarzy
Teraz nadal tak działają...
Jednak czasami razem z uśmiechem przychodzą łzy...
I myśli
Czy nie lepiej byłoby, gdybym nigdy nie zaznała tych chwil?
Czy wtedy nie czułabym tego cierpienia?
Nie.
Bo ty żyjesz.
Żyjesz w sercach ludzi

pozwolisz, że zmienię i poprzycinam? moim zdaniem byłoby tak o wiele lepiej dla czytelnika [czyt. mnie] nareszcie mnie ruszyło w serduchu

Dziękuję za oceny i poprawki :)
Chciałabym powiedzieć, że niedługo pojawi się nowy członek mojej rodziny. Z tej okazji przyszła ciotka Aleksandra postanowiła zająć się...bajkopisarstwem
I z nudy spowodowanej brakiem internetu powstała bajka zatytuowana "O chłopcu, który stał się królem".
Nie trudno się domyśleć, kim jest główny bohater. Dodałam trochę elementów baśniowych, metafor, przenośni...I muszę powiedzieć, że mi się podoba.
Jeśli byście chcieli, mogę zaprezentować Wam kawałek, oczywiście po odpowiednim podrasowaniu. Na początek pytam, ponieważ nie jestem pewna, czy taka "lekka" twórczość komukolwiek się spodoba.