Tiger Lilly
: pt, 19 paź 2007, 21:45
Witam wszystkich!
Ja i Michael
Historia jakich wiele...dla mnie wyjątkowa.
Epizod I
Gdy Michael Jackson pojawił się w moim życiu, miałam zaledwie kilka lat. Nie pamiętam kiedy po raz pierwszy go zobaczyłam, ani dlaczego zapragnęłam słuchać jego muzyki ( jakkolwiek w tym drugim przypadku mam pewne podejrzenia
). Pamiętam natomiast scenę na stacji benzynowej, kiedy kupowaliśmy z moim tatą kasetę "Bad" - zakłopotany wzrok mojego ojca i stanowcze stwierdzenie, że "córka go lubi", gdy pan sprzedawca pozwolił sobie na jakąś kąśliwą uwagę pod adresem Michaela, coś w stylu : "jak pan może kupować dziecku kasetę kogoś, kogo podejrzewają o takie rzeczy..." Rzuciłam panu oburzone spojrzenie, bo czułam, że w jakiś sposób nie lubił Michaela 
Nie miałam pojęcia co to znaczy molestowanie seksualne, a fakt, że skóra Michaela jest na niektórych okładkach innego koloru nie wydał mi się w żaden sposób podejrzany. Dzieci mają taką właściwość - przyjmują świat takim, jakim go widzą. Bez zbędnych "interpretacji".
Dla mnie Michael był najcudowniejszy, był moim pierwszym idolem. Po angielsku rozumiałam wtedy tylko pojedyncze słowa, rzadko w kolejności w jakiej śpiewał je MJ...Wiedziałam co to znaczy "Man In The Mirror" i to była moja ulubiona piosenka. Bardzo lubiłam też "Don't Stop Till You Get Enough" a "Off The Wall" było pierwszym CD, który posiadłam na własność
( razem z prototypowym discmanem gigantem ). Nie jestem w stanie zrozumieć, jak to się stało, że Michael zniknął z mojego świata na wiele, wiele lat. Jakoś tak, niepostrzeżenie.
Epizod II
26 maja 2007r. Impreza w jednym z wrocławskich klubów. Kuzynka podśmiewa się z mojej dziecięcej miłości do Jacksona. Jeden z naszych kompanów okazuje się moim sojusznikiem - kuzynka dowiaduje się od nas, że Michael jest fantastyczny. Puszczają "Black Or White"...
I tak przywlokłam z tej imprezy Michaela do domu. Odkryłam Go na nowo. Spędziłam długie godziny przed komputerem ( dla jasności - nie kontemplowałam w tym czasie Michael'owego tła na pulpicie, chociaż nie wątpię, że mogłoby to być nad wyraz ciekawe zajęcie
).
W sierpniu, oczywiście przez przypadek, znalazłam się na MJowisku. Chyba nigdy wcześniej nie bawiłam się w miejscu, w którym wszystkim podobała się muzyka
. Poza tym zgraja tak pozytywnych michaelowych ludzi robi wrażenie!
Nie przeszło mi. Jestem zafascynowana, zakochana i żądna wiedzy. Będę grasować na forum i się kształcić.
Powitanie rozrosło się do rozmiarów, których nie planowałam. Jeśli ktoś miałby ochotę dowiedzieć się czegoś o mnie bez Michaela, proszę pytać.
Pozdrawiam Was serdecznie.
Ja i Michael
Historia jakich wiele...dla mnie wyjątkowa.
Epizod I
Gdy Michael Jackson pojawił się w moim życiu, miałam zaledwie kilka lat. Nie pamiętam kiedy po raz pierwszy go zobaczyłam, ani dlaczego zapragnęłam słuchać jego muzyki ( jakkolwiek w tym drugim przypadku mam pewne podejrzenia
). Pamiętam natomiast scenę na stacji benzynowej, kiedy kupowaliśmy z moim tatą kasetę "Bad" - zakłopotany wzrok mojego ojca i stanowcze stwierdzenie, że "córka go lubi", gdy pan sprzedawca pozwolił sobie na jakąś kąśliwą uwagę pod adresem Michaela, coś w stylu : "jak pan może kupować dziecku kasetę kogoś, kogo podejrzewają o takie rzeczy..." Rzuciłam panu oburzone spojrzenie, bo czułam, że w jakiś sposób nie lubił Michaela Nie miałam pojęcia co to znaczy molestowanie seksualne, a fakt, że skóra Michaela jest na niektórych okładkach innego koloru nie wydał mi się w żaden sposób podejrzany. Dzieci mają taką właściwość - przyjmują świat takim, jakim go widzą. Bez zbędnych "interpretacji".Dla mnie Michael był najcudowniejszy, był moim pierwszym idolem. Po angielsku rozumiałam wtedy tylko pojedyncze słowa, rzadko w kolejności w jakiej śpiewał je MJ...Wiedziałam co to znaczy "Man In The Mirror" i to była moja ulubiona piosenka. Bardzo lubiłam też "Don't Stop Till You Get Enough" a "Off The Wall" było pierwszym CD, który posiadłam na własność
( razem z prototypowym discmanem gigantem ). Nie jestem w stanie zrozumieć, jak to się stało, że Michael zniknął z mojego świata na wiele, wiele lat. Jakoś tak, niepostrzeżenie.
Epizod II
26 maja 2007r. Impreza w jednym z wrocławskich klubów. Kuzynka podśmiewa się z mojej dziecięcej miłości do Jacksona. Jeden z naszych kompanów okazuje się moim sojusznikiem - kuzynka dowiaduje się od nas, że Michael jest fantastyczny. Puszczają "Black Or White"...
I tak przywlokłam z tej imprezy Michaela do domu. Odkryłam Go na nowo. Spędziłam długie godziny przed komputerem ( dla jasności - nie kontemplowałam w tym czasie Michael'owego tła na pulpicie, chociaż nie wątpię, że mogłoby to być nad wyraz ciekawe zajęcie
).W sierpniu, oczywiście przez przypadek, znalazłam się na MJowisku. Chyba nigdy wcześniej nie bawiłam się w miejscu, w którym wszystkim podobała się muzyka
. Poza tym zgraja tak pozytywnych michaelowych ludzi robi wrażenie!Nie przeszło mi. Jestem zafascynowana, zakochana i żądna wiedzy. Będę grasować na forum i się kształcić.
Powitanie rozrosło się do rozmiarów, których nie planowałam. Jeśli ktoś miałby ochotę dowiedzieć się czegoś o mnie bez Michaela, proszę pytać.
Pozdrawiam Was serdecznie.
